Bir an dalıp gittim,bir kaç dakika sürdü sanırım ama gözlerimi açtığım da,kendi kendime dedim ki; herşey değişmiş olsa...
İnsanlıktan çıkmış kabağa dönüşmüş olanlar yeniden insana dönüşmüş olsa...
Tüm kadınları,çocukları, hayvanları katledenlerin hak ettikleri cezayla cezalandırılmış olduğu haberleri müjde diye bağrılsa ülkemin her köşesinde...
Takım elbise giyip kravat takıp hakim karşısına çıkan sanıkların bu numarasına hakimler kanıp ceza indirimi uygulamasa...
Hani mahkemelerde "Adalet Mülkün Temelidir" diye yazıyorya o yazı keşke sadece yazı olarak kalmasa,hayata geçirilse...
Hani hep şikayet ediyoruz ya "yarım kalmış adalet,gecikmiş adalet" diye,hah işte o adalet hiç yarım kalmasa,hiç gecikmese...
Dertleri olanlar devalarını bulsa,mesela
hastalar şifa bulsa,kimse kimsenin ölüm sebebi olmasa,hiç kimse vakitsiz ölmese,
hiç kimse borç harç düşünmese,huzur mutluluk sevgi herkesi bulsa...
Kötülerin ve kötülüğün kendi adı da,sanı da silinse yeryüzünden,
İyilik severler ve İyilik bulaşıcı hastalık gibi yayılsa...
Evrendeki hiç bir canlı aç kalmasa,fırından ekmek çalan çocuklar hapse atılmasa,
Hakim o çocukların ekmek çalmalarına sebep olanları cezalandırsa...
Hiç bir ana ve baba ne sebeple olursa olsun yavrusundan ayrılmasa...
Hasretliği olanların hasreti vuslata dönüşse...
İçinde insan sevgisi olmayanlara sihirli bir deynek dokunsa ve hasta ruhları bir anda şifa bulsa...
Eczanelerde satılan ve kapitalistleri zengin eden ilaçlar parasız dağıtılsa...
İyilikler karşılık gözetmeden yapılsa...
TV leri açtığımızda haberler sadece güzellikler duyursa...
Hiç şehit haberleri duyulmasa...
Ülkemizde ve dünyada barış kardeşlik tesis edilse,analar hiç ağlamasa...
Değerli okuyucularım,
Bunları düşünürken birden bire dedim ki bunların hiç biri aslında imkansız değil.
Ne gerekiyor biliyormusunuz?
Az vicdan, bir tutam merhamet,biraz sağduyu veee;
Çokça insan olmak...
Yani,İnsan gibi düşünüp insan gibi davranmak,hani dünyadaki tüm insanlar özde kardeş değiller mi? Eee o zaman neyi paylaşamıyoruz? Bu dünya hepimize yeterde artar bile...
Ama,
Öyle sanıyorum ve biliyorum ki benim düşüncelerimin hepsi yine temennide kalacak...
Ama olsun ben yine vazgeçmeyeceğim ve bir anlığına da olsa,içimden bunları geçirip kapatacağım gözlerimi...!
Yeni bir uyanışa!! Kadar...
