Ah be "Umut"ah sende olmasan çıra gibi yanmıştık...
Gözlerimi kapamış iftar vaktinin gelmesini beklerken dalıp gitmişim.
Uyku ile uyanıklık arası yani.
O arada bir baktım bir ortamdayım."Dört tane mum usul usul yanıyordu. Ortalık o kadar sessizdi ki, mumların konuşmalarını duyabiliyordum...
Kulak kesilmiştim "Birinci mum diğer muma dedi ki: 'Ben BARIŞ'ım.! Ama kimse benim yanmama yardımcı olmuyor. Sanırım yakında söneceğim"diye.
Alevi hızla azaldı ve sonunda "Barış" isimli mum tamamen söndü.
Sonra İkinci mum: 'Ben VEFA'yım.! Ne yazık ki artık vazgeçilmez değilim.Onun için, bundan sonra yanıp durmamın bir anlamı kalmadı"diyerek sözlerini tamamladığında esen hafif bir rüzgar onu tamamen söndürdü.
Sıra üçüncü muma geldiğinde üçüncü mum, hüzünlü bir sesle dedi ki: 'Ben SEVGİ 'yim! Yanacak gücüm kalmadı. İnsanlar beni unuttu, değerimi anlamıyorlar. En yakınlarım sevmeyi bile unuttular.' dedikten sonra,Sevgi' de daha fazla beklemeden sönüp gitti...
Ansızın..! Odaya bir çocuk girdi ve üç mumun da yanmadığını görünce,
"Neden yanmıyorsunuz? Sizin sonsuza kadar yanmanız gerekmiyor muydu? " dedi. Ve ardından ağlamaya başladı.
O zaman dördüncü mum konuşmaya başladı: "Korkma, ben yandığım sürece öteki mumları da yeniden yakabiliriz"
"ben UMUT'um!" Çocuk parlayan gözleriyle UMUT mumunu aldı ve öteki mumları birer birer yaktı.
Değerli okuyucularım,zaman zaman ben sen öteki beriki umudumuzu sanki yitirecek gibi oluyoruz.İşte tam o anda o gözleri ışıl ışıl parlayan çocuk geliyor benim gözlerimin önüne ve yeniden tutunuyorum BARIŞ'A VEFA'SEVGİ'YE...
Ve yazılarım da mesaj olarak verdiğim ve kendime ilke olarak benimsediğim hep UMUT ışığı oldu...
İşte UMUT yaşamımızdan hiç eksik olmamalı ki hepimiz onunla birlikte VEFA'yı, BARIŞ'I ve SEVGI'yi yaşatabilelim...
İnsanlık onurunu adaleti hakkı hukuku ve eşit paylaşımcılığı inkar edenlerle etmeyenler var bu dünyada.
Oysa yaratıcı yarattığı insanlara erkek kadın diye hiç bir ayrıcalık yapmadığı halde,o insanların yüreklerine barışı vefayı sevgiyi hakkı hukuku adaleti iyiliği ve güzelliği yerleştirdiği halde,bir takım insanların
haset, kibir,kin şiddet,nefret duygularını yeşertmelerini anlamak mümkün değil.
Ben bunu hiç anlamadım anlamaya çalışmadım anlamayacağım da.
İnsan;barış vefa sevgi kardeşlik birlik beraberlik paylaşımcılık ve iyilik mayamız da varken,neden kini nefreti şiddeti kibiri tercih ederki?
İnsanlığın içindeki sönen yahut sönmeye yüz tutmuş iyilik mumlarını yakmak için "UMUT MUMU"olmanız dileklerimle.
Hayırlı Ramazanlar.
İşte öyle... Birgülce
