On sekiz mayıs bin dokuz yüz kırk dört, ikinci dünya savaşı sonunda zafer sarhoşu stalin, bütün Türk dünyasını etkileyen, azınlık Türk halklarını öz vatanından koparıp, asyanın en ücra köşelerine SÜRGÜN etti.

Bu sürgün esnasında yuz binlerce Türk tren yollarında öldü. Başta mensubu olduğum Kırım Tatar ve Edige (çerkes) Çeçen, Kazan Tatarı sürgün yolunda nifuslarının yarısını kaybetti. Bir de ihanet yaftasını Türk halklarının boynuna astılar.. Özyurdunu korumak için Rus ordusunda Almanlara karşı savaşanlar geriye döndüklerinde ev halkını evlerinde bulamadı. Bugün bile Türk halklarını birbirine düşürmek için bazı sınır bölgelerinde daha ikinci dünya savaşında sorunlu bölgeler bırakıp tohumlarını bıraktığı sorunlu yerleri inşaa etti. O bölgelerde yaşayan kardeşlerimizin gerçek düşmanın kim olduğunu bilmelerine rağmen hala gerçek düşmanı göremeyenler var. Bir de kendilerini Rusyanın isteklerine adamış bazı mankurtlar Rus köleleri de mevcut. Unutmayalım unutturmayalım bizi birbirimize düşüren her zaman kendilerini büyük gören sömürgeciler olmuştur. Mayıs ayında başta Kırım Tatarları olmak üzere; Edige, Çerkesler, Kazan Tatarları bu günleri yas günü olarak anmaktadır. Sürgünde hayatını kaybeden atalarımıza Allah rahmet eylesin, gerçek düşmanı unutmamak dileğiyle. SON İSTASYON İstasyonlar soğuktu bir gece yarısı Bu son tren değildi sürgün ediliyorduk Ham ruhumuz üşümüş sırtımızda namlu Vatana dönmek için yeminler ediyorduk Ağlayamadan yolda vatandan ayrılıkta Duamız dudaklarda ve hep susuyorduk Bilmediğimiz yerler bu uzak yollarda Namlular sırtımızda yurttan sürülüyorduk Vatanımızdan uzak azap yolcularıydık Bu son ayrılık diye dualar ediyorduk İnemedik trenden ölüme gidiyorduk Bilmediğimiz yerde soğuktan ölüyorduk Geceler soğuktu ölüm dahada soğuk İki yüz elli bin tatar yollarda öldük Son istasyona geldik artık yaşayacaktık Sırtımızda hep namlu sürgünü soluyorduk Zalimden hiç kimse tek aman istemedi Dualar yükseldikçe biz dik duruyorduk Yalvarmayız zalime ettiği yetmedi Bir ömrün sonundaferiye dönüyorduk Şimdi soyukta güzel Atamın Toprağında Mevsimleri bilmeden yağmurlarla ağladık Son istasyon Kırımda son Tatarda dönecek Bu kabuslar bitecek Acılarla uyandık UNUTMA UNUTTURMA / Tataroğlu