Bir dostumuza arkadaşımıza "seni çok iyi anlıyorum" diyebilmek ne güzel şeydir bilir misiniz?
İnsanlar zaman zaman kendini yanlız ya da biraz daha ilerisi olarak "değersiz hissederler..."
İşte tam da o an umutsuzluğun en dip noktasıdır moda terimle...
Aklınızdan binlerce soru geçer ve bu sorular genellikle cevapsız sorulardır.
Çoğu acı deneyimler ile kendinize sorduğunuz ve cevaplamakta güçlük çektiginiz deneyimlerdir.
Arkadaşlarınız mı? Yıllardır sizden faydalandılar, ama bir bardak suyu bile size çok gördüler.
Büyüklerimiz aslında gelecekte bu sorularla karşılaşacağımızı bildiklerinden bizlere örneklerle bir şeyler anlatmak istemişlerdir...
En önemli öğreti ise şuydu bana göre,tabi bunu yıllar geçtikten sonra anlamış bulunmaktayım,çoğu insanlar gibi.
Pek çok insanın gözünde, sen yalnızca sahip oldukların kadar değerlisin.
Bugün anneannem yaşasaydı onun ellerinden öper bu kıymetli sözleri için ona teşekkür eder ve ona sarılırdım.
Ve eminim ki bana yine şöyle derdi.
"Seni seviyorum, yavrum.Büyümene rağmen hala çok gençsin, dünyayı masum gözlerle görüyorsun.
Sana kendi yöntemimle, hayatın gerçek yüzünü göstermek zorundaydım"derdi...
Peki çıkarımın ne derseniz eğer.
Şöyle derim kestirmeden giderek.
Her şey yolundayken etrafınızda birçok insan olur.
Ama zor zamanlarda yalnızca gerçek dost olanlar kalır.
Dünya çoğu zaman ne olduğunuza değil, neyinizin olduğuna bakar.
Bizleri gerçekten sevenlerle,bizlerden sadece faydalananları ayırt etmemiz gerekmektedir,çok daha fazla geç kalmadan...
Çünkü elimizdeki bir takım değerlerimizi kaybettiğimizde… gerçekten kim değerli,kim değerli değil o zaman görürüz anlarız...
Bizi biz olduğumuz için sevenleri biliyor muyuz acaba?Yoksa sadece sahip olduklarımız için mi yanımızdalar?
Bende o öğretilerden yola çıkarak,hiç kimseye akıl vermek gibi bir niyetim olmadan,övünmek için değil,yaşanmışlıklardan ders almıs bir insanın bilgi birikimlerini paylaşmak için ve birilerine bir nebzede olsa faydam dokunsun diye yazdım bu sözleri....
Değerli okuyucular;Çünkü insan,sahip olduğu değerleri birer birer kaybettiğinde, gerçekleri görmeye başlar.
Yani demem o ki ;bu sözlerim kalbinize dokunduysa, onları saklayın,ihtiyacı olan baska biriyle paylaşın.
Ve eğer siz de bir gün,birilerinin ellerindeki değerli şeylerini yavaş yavaş kaybettiklerini gördüğünüzde ve kendilerini yanlız hissettiklerinde ve tabi ki dönüp size derin derin baktıklarında;
Sadece şunu yazın, ya da söyleyin
“Anlıyorum.”
Ve emin olunuz ki o gün sizde gönül gözünüzle görmeyi öğrenmiş olacaksınız...
İşte öyle…
Birgülce